Kategoria: republikaczeska

Opublikowano przez — Dodaj komentarz

Urzędy górnicze w systemie prawa górniczego Republiki Czeskiej – pozycja ustrojowa i kompetencje

Tematem dzisiejszego artykułu jest administracja górnicza w Republice Czeskiej.
Na początku krótko przedstawiony zostanie ogólny podział administracji górniczej, podstawy prawne jej działania oraz kompetencje. Następnie omówione będą zadania naczelnego organu administracji górniczej, a więc Czeskiego Urzędu Górniczego. Pod koniec referatu wyjaśniono specyfikę okręgowych urzędów górniczych oraz kompetencje głównych inspektorów górniczych i okręgowych inspektorów górniczych.

https://cs.wikipedia.org/wiki/%C4%8Cesk%C3%BD_b%C3%A1%C5%88sk%C3%BD_%C3%BA%C5%99 ad#/media/Soubor:Praha Stare Mesto Kozi_4_1.jpg

Administrację państwową w zakresie górnictwa w Republice Czeskiej sprawuje Państwowa Administracja Górnicza (Státní báňská služba), która ma charakter dwuinstancyjny. Organami pierwszej instancji są okręgowe urzędy górnicze, które mają charakter zdekoncentrowany terytorialnie. W RC jest ich ich 7 (w Ostrawie, Brnie, Sokolowie, Pilznie, Moście, Pradze i Hradcu Kralowe). Naczelnym organem zaś jest Czeski Urząd Górniczy w Pradze, który jest organem centralnym państwowej administracji górniczej w Republice Czeskiej(1). Zgodnie z § 2 Ustawy nr 2/1969 o utworzeniu ministerstw i innych organów centralnych administracji państwowej Republiki Czeskiej, Czeski Urząd Górniczy jest organem administracji publicznej, którego prezes nie jest członkiem rządu(2). 

Organy państwowej administracji górniczej sprawują przede wszystkim nadzór wyższego stopnia nad działalnością górniczą, podziemnym zabezpieczeniem przeciwpożarowym, przestrzeganiem warunków pracy w organizacjach górniczych, obchodzeniem się z materiałami wybuchowymi, gospodarką odpadami wydobywczymi czy też zapewnieniem bezpiecznego stanu obiektów podziemnych(3).

Organy państwowej administracji górniczej sprawdzają, czy organizacje zajmujące się górnictwem realizują działalność górniczą zgodnie z przepisami prawa. Najważniejszymi aktami prawnymi dotyczącymi górnictwa w RC są: Ustawa nr 44/1988 o ochronie i wykorzystaniu zasobów mineralnych z 1988 roku (Prawo górnicze, czasami tłumaczone jako Prawo geologiczne i górnicze)(4), Ustawa nr 61/1988 o Górnictwie, Materiałach Wybuchowych i Państwowej Administracji Górniczej (Ustawa o działalności górniczej)(5) oraz akty wykonawcze wydane na podstawie upoważnień ustawowych. Dotyczy to sytuacji, w jakiej regulują: ochronę i wykorzystanie złóż kopalin, bezpieczeństwo eksploatacji, zabezpieczenie obiektów i interesów chronionych przed skutkami działalności górniczej oraz postępowania z materiałami wybuchowymi, a także bezpieczeństwo i ochronę zdrowia w pracy, jak również podziemną ochronę przeciwpożarową.

Do zakresu uprawnień państwowej administracji górniczej należy także m.in. wyznaczanie obszarów górniczych, wydawanie zezwoleń na prowadzenie działalności górniczej, prowadzenie działalności o charakterze górniczym i manipulacja z materiałami wybuchowymi (w sektorze cywilnym), weryfikacja kompetencji zawodowych i wydawanie certyfikatów(6).

Zgodnie z § 39 ust. 2 Ustawy o działalności górniczej, z nadzoru organów państwowej administracji górniczej wyłączona została kontrola nad działalnością górniczą i urządzeniami technicznymi, które podlegają nadzorowi organom Ministerstwa Obrony Narodowej, Ministerstwa Transportu i Łączności, Ministerstwa Sprawiedliwości i Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Nie dotyczy to także głównego nadzoru państwowej administracji górniczej w nadzorze ekologicznym nad górnictwem prowadzonym przez Ministerstwo Środowiska.

Zgodnie zaś z art. 39 ust. 3 Ustawy o działalności górniczej, w przypadku wątpliwości czy nadzór wyższego stopnia należy do kompetencji organów państwowej administracji górniczej, Czeski Urząd Górniczy podejmuje decyzję w porozumieniu z innym właściwym państwowym organem zawodowym lub podobnym organem nadzorczym. 

Przejdziemy teraz do krótkiego omówienia naczelnego organu administracji górniczej, którym jest Czeski Urząd Górniczy. Na jego czele stoi prezes. Prezes powoływany i odwoływany jest przez rząd Republiki Czeskiej. Kieruje on urzędem, jest przełożonym wobec pracowników CUG oraz kierowników i pracowników całej administracji górniczej. Kieruje działalnością urzędu, decyduje o zadaniach i celach strategicznych administracji górniczej oraz zatwierdza koncepcję jej rozwoju. Jest uprawniony do dokonywania czynności prawnych wynikających z działalności administracji górniczej oraz do występowania w jej imieniu w zakresie kompetencji przyznanych jej przez przepisy prawa. Prezes ma też uprawnienia np. w zakresie zatwierdzania i podpisywania regulacji prawnych, do wydawania których upoważniony jest Czeski Urząd Górniczy. Decyduje o negocjowaniu umów o współpracy z innymi organami administracji publicznej.

Czeski Urząd Górniczy jest centralnym organem administracji państwowej. Podzielony został na 2 jednostki – jedna jest podległa Prezesowi Urzędu, a druga Dyrektorowi Wydziału Administracji Górniczej (który jest jednocześnie zastępcą Prezesa Urzędu). Pierwsza z nich złożona jest z sekretariatu urzędu, działu kadr i dyrektora ds. bezpieczeństwa (m.in. cybernetycznego). Druga zaś dotyczy bardziej praktycznych wymiarów górnictwa. Dzieli się bowiem na dział górnictwa, który zapewnia wykonywanie czynności w zawodowych obszarach górniczo-technicznych związanych z działalnością górniczą, budownictwem podziemnym, ratownictwem górniczym i odpadami wydobywczymi. Ponadto dział ten zawiera też departament materiałów wybuchowych, departament legislacji, departament ekonomiczny oraz departament administracji gospodarczej i technologii informacyjnych(7).

Kompetencje Czeskiego Urzędu Górniczego określa szereg przepisów prawnych. W tym kontekście zasadniczym przepisem jest § 40 Ustawy o działalności górniczej z 1988 r., zgodnie z którym to w szczególności Czeski Urząd Górniczy wykonuje zadania nadzoru wyższego nad organami państwowej administracji górniczej oraz nad działalnością okręgowych urzędów górniczych. Rozstrzyga on także odwołania od decyzji okręgowych urzędów górniczych i zezwala na nabywanie, przekazywanie, wywóz, import i tranzyt materiałów wybuchowych. Urząd powinien także wypełniać zobowiązania Republiki Czeskiej wobec Komisji Europejskiej, które wynikają z Ustawy o działalności górniczej. Urząd zobligowany jest do prowadzenia polityki dążącej do zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony zdrowia w pracy oraz ma prawo do organizacji, kierowania i przeprowadzania kontroli specjalnych. Ponadto wyraża on zgodę na utworzenie lub zarządzanie i utworzenie głównych stacji ratownictwa górniczego, ustala ich siedzibę, określa ich zakres działania oraz zatwierdza regulamin ich czynności(8).

Zgodnie z Ustawą o prekursorach materiałów wybuchowych(9) Czeski Urząd Górniczy realizuje też zadania punktu kontaktowego, w tym prowadzi ewidencję transakcji podejrzanych. Prowadzi również wykaz produktów zawierających prekursory materiałów wybuchowych objętych ograniczeniami oraz publikuje na swojej stronie internetowej centralny rejestr informacji o prekursorach materiałów wybuchowych.

Przejdziemy do kolejnego punktu artykułu, a więc do krótkiego omówienia okręgowych urzędów górniczych w Republice Czeskiej. W RC jest łącznie siedem okręgowych urzędów  górniczych. Pełnią one z reguły funkcję organu pierwszej instancji państwowej administracji górniczej i wykonują powierzone im ustawą kompetencje w wyznaczonych okręgach urzędowych. Na czele okręgowego urzędu górniczego stoi prezes. Właściwość okręgowych władz górniczych jest określona w kilku przepisach prawnych. Podstawową definicję ich działalności podaje § 41 Ustawy o działalności górniczej. Mają one prawo m.in. do sprawowania nadzoru nad bezpieczeństwem pracy i funkcjonowaniem w organizacjach wykonujących działalność górniczą oraz przy obchodzeniu się z materiałami wybuchowymi. Mogą też wykonywać czynności kontrolne w zakresie bezpieczeństwa pracy i bezpieczeństwa operacyjnego w organizacjach nadzorowanych. Ustalają one również źródła, przyczyny i skutki wypadków śmiertelnych oraz ustanawiają środki zapobiegające ich powtarzaniu się. Mają prawo umożliwić zabezpieczenie i likwidację głównych szybów kopalnianych i kamieniołomów, a także utylizację starych szybów kopalnianych(10).

Innym przykładem ustawy, która określa właściwość i uprawnienia okręgowych urzędów górniczych jest Ustawa nr 183/2006 o zagospodarowaniu przestrzennym i prawie budowlanym (Ustawa budowlana)(11). Urzędy posiadają w tym wypadku uprawnienia władz budowlanych (inspektorów budowlanych) i realizują je na terenach górniczych, jeżeli są to budynki przeznaczone do udostępniania, przygotowania i wydobywania złóż.

Ostatnim punktem artykułu jest przedstawienie pracy głównych inspektorów górniczych oraz okręgowych inspektorów górniczych. Zadania organów państwowej administracji górniczej w zakresie wyższego nadzoru wykonują Czeski Urząd Górniczy przez głównych inspektorów górniczych, natomiast okręgowe urzędy górnicze za pośrednictwem okręgowych inspektorów górniczych. Inspektorzy górniczy są uprawnieni do prowadzenia działań niezbędnych do wykrycia usterek oraz ustalenia stanu przyczyn i skutków poważnych wypadków eksploatacyjnych, a także ciężkich wypadków przy pracy. Mają oni prawo do wydawania wiążących poleceń dotyczących usunięcia stwierdzonych usterek i braków. Kolejnym ich uprawnieniem jest możliwość zakazania pracy w godzinach nadliczbowych, pracy w porze nocnej oraz pracy kobiet i nieletnich, a także w przypadku, kiedy okaże się, że praca jest wykonywana z naruszeniem przepisów prawa. Organy te mogą też wstrzymać wydanie świadectwa kompetencji zawodowych wydanego przez państwową administrację górniczą w przypadku rażących lub powtarzających się naruszeń przepisów zapewniających bezpieczeństwo i ochronę zdrowia w pracy oraz bezpieczeństwo przy pracy(12). 

Podsumowując, struktura administracji górniczej w Republice Czeskiej jest być może złożona, jednak pomimo tych zawiłości wydaje się być dobrze zorganizowana, a zadania urzędów górniczych są w sposób właściwy rozdzielone.

(1) Zákon č. 2/1969 Sb., o zřízení ministerstev a jiných ústředních orgánů státní správy České republiky, ve znění pozdějších předpisů.

(2) https://www.cbusbs.cz/cs/pusobnost-uradu [dostęp: 15.10.2023 r.].

(3) Ibidem.

(4) Zákon č. 44/1988 Sb., o ochraně a využití nerostného bohatství (Horní zákon).

(5) Zákon č. 61/1988 Sb., o hornické činnosti, výbušninách a o státní báňské správě.

(6)  https://www.cbusbs.cz/cs/pusobnost-uradu [dostęp: 15.10.2023 r.].

(7) https://www.cbusbs.cz/cs/pusobnost-uradu-2/organizacni-rad [dostęp: 15.10.2023 r.].

(8) https://www.cbusbs.cz/cs/pusobnost-uradu-2/vecna-prislusnost [dostęp: 16.10.2023 r.].

(9) Zákon č. 225/2022 Sb. – Zákon o prekurzorech výbušnin a o změně souvisejících zákonů (Zákon
o prekurzorech výbušnin).

(10) https://www.cbusbs.cz/cs/obvodni-bansky-urad/delimitace [dostęp: 16.10.2023 r.].

(11) Zákon č. 183/2006 Sb., o územním plánování a stavebním řádu (Stavební zákon).

(12) https://www.cbusbs.cz/cs/pusobnost-uradu [dostęp: 16.10.2023 r.].

Mgr Adam Kubiczek / 12.12.2023 r.

Opublikowano przez — Dodaj komentarz

Wyjazd terenowy do Ostrawsko-Karwińskiego Zagłębia Węglowego w Republice Czeskiej

W dniach 4-6 sierpnia 2023 r. członkowie Instytutu Prawa Geologicznego i Górniczego im. prof. Antoniego Agopszowicza wraz z przyjaciółmi Instytutu wyjechali na Zaolzie, by zwiedzić miejsca związane z górnictwem na tym terenie.

Pierwszym miejscem zwiedzania była kopalnia Landek w Petřkovicach. W drodze do tego miejsca zobaczyliśmy najmłodsze miasto w Republice Czeskiej, wybudowane w stylu socrealistycznym w latach 50. XX wieku jako tzw. „sypialnia” dla górników. Hawierzów jest największym pod względem liczby ludności miastem w Czechach niebędącym siedzibą powiatu.

Dotarliśmy do Petřkovic, gdzie znajduje się kompleks Landek Park Ostrava. Zwiedziliśmy podziemną ekspozycję, którą tworzy zabytkowa Kopalnia Anselm. Jej dominantą jest czterdziestometrowa wieża wyciągu szybowego. Odwiedzający są zwożeni w oryginalnej klatce górniczej. Wystawa obejmuje historyczne sztolnie Albert i František. Na 250 metrach korytarzy przewodnicy pokazują jak wygląda praca górników i przedstawiają, jak bardzo jest ona wymagająca pod kątem fizycznym oraz zapoznają odwiedzających z różnymi zawodami górniczymi.

Kolejnym miejscem naszego zwiedzania była kopalnia Michal w Michalkovicach.

Kopalnia Michal to swoistego rodzaju podróż w czasie. Przewodnik, pan Bohdan Prymus, prowadził nas korytarzami, które pokonywał każdy górnik, zanim dostał się do szybu, zobaczyliśmy, markownię, cechownię (górniczą szatnię), lampownię,  miejsce wydawania przekąsek czy prysznice. Zajrzeliśmy nawet do biura geologa oraz ambulatorium.

Trasa zwiedzania prowadzi aż do szybu. W Kopalni Michal nie można jednak zjechać pod ziemię, co nie umniejsza autentyczności tej wycieczki. Ekspozycja została stworzona z taką myślą, aby odwiedzający mieli wrażenie, jakby górnicy swoją pracę skończyli dopiero wczoraj. Chlubą muzeum jest stale czynna maszyna parowa z 1903 roku. Zobaczyliśmy też maszynownię i górnicze zaplecze techniczne.

Wracając do naszej bazy w Czeskim Cieszynie widzieliśmy szkody górnicze, zatrzymaliśmy się przy Krzywym kościele św. Piotra z Alkantary w Karwinie. To rarytas w całych Czechach – Kościół nazywany “czeską Pizą”. Historia tego kościoła jest taka, że w stosunkowo krótkim czasie, na skutek szkód górniczych, pod kościołem zapadła się ziemia o 37 metrów. Kościół pod wpływem upadku uległ silnemu pochyleniu i odchylił się na południe, jednak nadal stoi i dziś stanowi niezwykłą atrakcję regionu. Przez swoje skrzywienie jest podobny do znanej na całym świecie wieży we włoskiej Pizie i stał się popularnym celem turystów. Wielu zwiedzających ciekawi jego specyficzny los, interesują się nie tylko historią kościoła, ale też pierwotnego miasta górniczego – Karwiny.

Dnia 14 czerwca 1894 roku doszło do eksplozji w karwińskiej kopalni „Franciszka”, która rozprzestrzeniła się na szyby „Jan-Karol” i „Głęboki”. Była to jedna z największych katastrof górniczych tamtego okresu, której przypomnieniem jest symboliczny grobowiec 235 ofiar tamtej tragedii na cmentarzu w starej Karwinie. W wyniku szkód górniczych i związanych z nimi wyburzeń budynków tamtego miasta już nie ma, ocalał tylko kościół św. Piotra z Alkantary. 

Historię tego miejsca opisała w swojej powieści pt. „Šikmý kostel” („Krzywy kościół”) Karin Lednická, a Scena Polska Teatru Cieszyńskiego wystawia opartą na podstawie książki świetną inscenizację.

W ten sposób czcimy pamięć i ciężką pracę wszystkich górników i ich rodzin.

Naszym wędrowaniom towarzyszyły też kulinarne degustacje w czeskich gospodach, tj. serki ołomunieckie, czeskie knedle i oczywiście piwo.

W strugach deszczu zwiedziliśmy lewobrzeżny i prawobrzeżny Cieszyn. Atrakcją wyjazdu była też wycieczka do morawskiego miasteczka Štramberk i Nový Jičín.  

Pełną fotorelację z wyjazdu możecie znaleźć pod poniższym linkiem:

Wyjazd terenowy do Ostrawsko-Karwińskiego Zagłębia Węglowego w Republice Czeskiej – 04.-06.08.2023 r. (Fotorelacja)

A więc… Szczęść Boże! Po czesku.. Zdař Bůh!

Mgr Adam Kubiczek / 14.08.2023 r.

Opublikowano przez — Dodaj komentarz

Ratownictwo górnicze w systemie prawa górniczego Republiki Czeskiej

W niniejszym artykule przedstawimy tematykę ratownictwa górniczego w systemie czeskiego prawa górniczego. Postaramy się w ciekawy i przystępny sposób pokazać organizację Górniczego Pogotowia Ratunkowego w Czechach, wskazać jego obowiązki oraz zadania, a także przybliżyć jego skład. Pod koniec artykułu przytoczony zostanie praktyczny przykład działań ratowników podczas akcji po jednej z największych tragedii ostatnich lat w czeskim górnictwie, która miała miejsce w grudniu 2018 roku. Wtedy to w kopalni węgla kamiennego w Stonawie, niedaleko polskiej granicy, zginęło 13 górników, w tym 12 Polaków. 

Źródło: https://hbzs-ov.cz/cs/fotogalerie

Przechodząc do meritum, Górnicze Pogotowie Ratunkowe (cz. Báňská záchranná služba) jest służbą ustanowioną przepisami prawa oraz na określonych przez nich warunkach, aby zapewnić podmiotom gospodarczym prowadzącym działalność górniczą i działalność prowadzoną metodą górniczą możliwość szybkiej i skutecznej interwencji w celu ratowania życia ludzkiego i mienia w przypadku wystąpienia wypadków górniczych.

Obowiązek powołania Górniczego Pogotowia Ratunkowego ciąży na podmiotach prowadzących działalność górniczą w wyrobiskach podziemnych, a także innych podmiotach wskazanych przez Państwowy Urząd Górniczy. Został on przewidziany jest w § 7 Ustawy o działalności górniczej, materiałach wybuchowych i państwowej administracji górniczej. Ratownictwo górnicze realizuje określone zadania w zakresie zapobiegania wypadkom, zapewnia bezpieczeństwo i ochronę zdrowia w pracy oraz bezpieczeństwo ruchu drogowego. Zgodnie z art. 7 ust. 2 tej Ustawy, głównym zadaniem jest prowadzenie skutecznych interwencji w celu ratowania życia ludzkiego i mienia w poważnych wypadkach górniczych, w tym udzielanie pierwszej pomocy pod ziemią. Dodatkowe obowiązki Górniczego Pogotowia Ratunkowego określają przepisy Rozporządzenia Czeskiego Urzędu Górniczego nr 447/2001 w sprawie ratownictwa górniczego (dalej: Rozporządzenie). 

System ratownictwa górniczego w Czechach tworzą stacje ratownictwa górniczego, którymi są główne stacje ratownictwa górniczego i zakładowe stacje ratownictwa górniczego, zespoły ratownictwa górniczego tych stacji, a także państwowy urząd górniczy (§ 3 Rozporządzenia). Główna stacja ratownictwa górniczego tworzona jest dla jednostek terytorialnych określonych przez Czeski Urząd Górniczy. Podobnie jak w Polsce, również w Republice Czeskiej system ratownictwa górniczego opiera się na pracy wyspecjalizowanych stacji ratownictwa górniczego, ale również służb ratownictwa różnych przedsiębiorców górniczych.

Oprócz zadań wskazanych powyżej, Górnicze Pogotowie Ratunkowe współpracuje z innymi organizacjami w zakresie zapobiegania wypadkom górniczym, zapewnia bezpieczeństwo i ochronę zdrowia oraz bezpieczeństwo pracy, a także bezpieczeństwo eksploatacji. Działania te podejmowane są w szczególności poprzez przeprowadzanie wyrywkowych kontroli ich stanowisk pracy oraz kontroli środków postępowania w przypadku awarii oraz prowadzenia szkoleń pracowników, a także realizacji zadań i obowiązków wynikających z przepisów szczególnych. 

Przepisy Rozporządzenia precyzują również obowiązek utworzenia zakładowych stacji ratownictwa górniczego. Przykładem takim może być utworzenie takiej stacji w kopalniach prowadzących działalność wydobywczą metodą górniczą pod ziemią i istnieje wtedy obowiązek utworzenia Górniczego Pogotowia Ratunkowego. 

Okręgowy Urząd Górniczy może udzielić zgody na utworzenie zakładowej górniczej stacji ratowniczej dla kilku organizacji lub ich części. Zakładowa stacja ratownictwa górniczego oprócz zadań wskazanych w § 4 Rozporządzenia wykonuje również inne zadania, o bardziej represyjnym charakterze. Polegają one w szczególności na natychmiastowej interwencji w celu ratowania zdrowia i życia ludzkiego w początkowej fazie wypadku, a więc także na częściowym usunięciu skutków zaistniałej awarii. Jak wynika z doświadczeń ratowników górniczych, szybkość interwencji mającej na celu wyeliminowanie sytuacji awaryjnej jest niewątpliwie decydującym czynnikiem wpływającym na pomyślne postępowanie w sytuacji takiego zagrożenia. W związku z tym niezbędnym jest dbanie o właściwe wyszkolenie ratowników górniczych, wyposażenie oraz zapoznanie ratowników z nową wiedzą z zakresu ratownictwa i terminowego przeprowadzania badań lekarskich. 

Członkami górniczego zespołu ratowniczego są ratownicy oraz inni pracownicy, którym powierzono wykonywanie zadań ratownictwa górniczego (§ 14 Rozporządzenia). Do zespołu Głównej Stacji Ratownictwa Górniczego należą zgodnie z przepisami: dyrektor i jego przedstawiciel, główny mechanik i jego zastępca, technicy, mechanicy i specjaliści, lekarze posiadający kwalifikacje ratownika górniczego, inni ratownicy oraz, w miarę potrzeb, kolejni pracownicy wyznaczeni do wykonywania zadań Głównej Stacji Ratownictwa Górniczego. Przepisy szczególne regulują też skład zespołu zakładowych stacji ratownictwa górniczego oraz korpus ratownictwa górniczego państwowego urzędu górniczego. Zadaniem korpusu jest wykonywanie nadzoru ratowniczego z ramienia Czeskiego Urzędu Górniczego w obszarach o niskim stężeniu tlenu. Zespół ten nie posiada własnego sprzętu ratowniczego, w związku z czym organizacje ratownicze mają obowiązek zapewnienia mu odpowiedniego sprzętu oraz regularnych szkoleń i badań lekarskich.

W ramach artykułu chciałbym wspomnieć także o praktycznym wymiarze ratownictwa górniczego. W grudniu 2018 roku miała miejsce jedna z największych tragedii górniczych Czechach w ostatnich latach. W Stonawie, położonej w Zagłębiu Ostrawsko-Karwińskim niedaleko polskiej granicy (konkretnie na Zaolziu), doszło do wybuchu na skutek przedostania się metanu na miejsce pracy kombajnu górniczego i mechanicznego spowodowania iskry przez dwa metalowe elementy. Śledczy nie stwierdzili manipulacji czujnikami metanu ani naruszenia przepisów BHP. Przepisy czeskiego prawa górniczego zaliczają obszar Zagłębia Ostrawsko-Karwińskiego do obszarów o silnym stężeniu metanu, stąd też przeprowadzanie wydobycia węgla kamiennego na tym terenie jest niezwykle niebezpieczne. W akcji ratowniczej udział brały zarówno czeskie, jak i polskie służby ratownicze. W wypadku tym zginęło 13 górników, z czego 12 Polaków oraz 1 Czech. 

Ratownictwo górnicze jest niezwykle istotne dla sprawnego funkcjonowania górnictwa jako całości. W wymiarze praktycznym zajmuje się udzielaniem pomocy górnikom oraz kopalniom w przypadku zdarzeń związanych z wybuchami gazów kopalnianych i pyłu węglowego, pożarami podziemnymi, zawałami skał i tąpnięciami wyrobisk górniczych, zalaniem wyrobisk górniczych oraz usuwaniem skutków tych zdarzeń, a także przywracaniem bezpiecznych warunków pracy. W wymiarze teoretycznym chodzi o działalność prewencyjną i szkoleniową w kopalniach, która jest niemniej ważna dla celów bezpieczeństwa pracy w górnictwie. Nie można również zapominać o ratownictwie w wymiarze międzynarodowym, które zostało wspomniane przy okazji przykładu tragedii w Stonawie.

Mgr Adam Kubiczek / 08.08.2023 r.

  1. M. Štemberka, Integrovaný záchranný systém a báňská záchranná služba, https://slon.diamo.cz/hpvt/2008/legislativa/L07.pdf, s. 2.
  2. I. Pěgřímek, A. Taufer, Służba ratownictwa górniczego w Republice Czeskiej, Ratownictwo Górnicze  w wybranych krajach Unii Europejskiej, Wyższy Urząd Górniczy, Katowice 2008, ISBN: 978-83-920673-2-0, s. 29.
  3. Zákon č. 61/1988 Sb. – Zákon České národní rady o hornické činnosti, výbušninách a o státní báňské správě.
  4. Vyhláška č. 447/2001 Sb. – Vyhláška Českého báňského úřadu o báňské záchranné službě.
  5. https://www.wug.gov.pl/wydawnictwa/ratownictwo
  6. R. Makarius, České horní právo. Díl II, Ostrava, Montanex, 2000, s. 110.
  7. https://www.gazetaprawna.pl/wiadomosci/kraj/artykuly/8627682,stonawa-czechy-gornicy-wypadek.html